Αν κάτσω να κάνω μια λίστα για το τι έχει γίνει στο όνομα της αγάπης θα μπει ο Σεπτέμβρης και ακόμα θα είμαι πίσω από την οθόνη του pc. Στο όνομα της αγάπης πάντα, το οποίο πάντα διαφέρει από την ουσία της.
Σε όλους τους τομείς που χώνεται η λέξη "αγάπη". Και λέω λέξη, γιατί κατά ένα περίεργο τρόπο, η λέξη "αγάπη", αν και αποτελεί απλά μια έννοια, είναι πολύ πιο "ορατή" γύρω μας από την πράξη "αγάπη", που μπορεί να είναι κάτι το καθημερινό, το απτό.
Πόσοι άνθρωποι στο όνομα της υπερβολικής μάλιστα αγάπης μειώνουν τον σύντροφό τους με μικρές κινήσεις κάθε μέρα.
Δεν θα πω παραδείγματα, τα ξέρετε όλοι, τα έχετε κάνει, τα έχετε πάθει, το τελευταίο που έχω όρεξη τώρα είναι να μακρηγορώ. Ας γενικεύσω πάντως, λέγοντας που αυτό δεν συμβαίνει στο ερωτικό μόνο, αλλά και σε άλλους τομείς όπως τις ενδοοικογενειακές σχέσεις (ελληνίδα μάνα αθάνατη).
Οπότε ας καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, το οποίο το άκουσα και ανέλυσα πολύ τελευταία.
Δεν θέλω να με αγαπάνε. Θέλω να με σέβονται.
Να σε σέβεται ο άλλος σαν προσωπικότητα, σαν άνθρωπο, με τα μειονεκτήματά και τα προτερήματά σου. Να σε αποδέχεται για αυτό που είσαι και να σέβεται τις επιλογές σου. Να μην θέλει να σου επιβάλλει αλλαγές ακόμα και από υπερβολική αγάπη.
Ο σεβασμός απέναντι στους ανθρώπους είναι διαχρονικός και αυθεντικός. Κερδίζεται δύσκολα (σε σχέση με το πόσο εύκολα κερδίζεται η λέξη αγάπη) και χάνεται δύσκολα. Προτιμώ λοιπόν να με σέβονται σαν άνθρωπο είτε με βλέπουν είτε όχι, ακόμα και αν μπορεί να μην με ξαναδούν ποτέ, ακόμα και αν θα με δουν 100% αύριο. Και το ίδιο να κάνω και εγώ απέναντι τους.
Και ο σεβασμός συνδυάζεται με το ερωτικό στοιχείο. Ένα από τα βασικά στοιχεία που προκαλλούν σεβασμό είναι ο θαυμασμός. Οι λόγοι για να σέβεσαι κάποιον που δεν θαυμάζεις ιδιαίτερα είναι "πέτρινοι": ηλικία, κοινωνική θέση και λοιπά. Έναν που θαυμάζεις όμως τον σέβεσαι. Και ο θαυμασμός είναι ένα από τα πρωταρχικά στοιχεία του έρωτα. Αν κάποιος σε ελκύει ερωτικά και τον θαυμάζεις, τότε έχει όλα τα φόντα για να τον ερωτευτείς. Δεν μπορεί να είσαι ερωτευμένος με κάποιον που δεν θαυμάζεις.
Ας σε σέβονται λοιπόν και ας μη σε αγαπούν. Ο σεβασμός που λαμβάνεις σου δίνει και όλη την αγάπη που χρειάζεσαι.
Και άντε Παντελίδη, αν τη σέβεσαι ας την, και άσε τα δεν ταιριάζετε. Αντικειμενικά στο λέω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου